пустацвет, ✂, м.

  1. Кветка без завязі, якая не дае пладоў.

  2. перан. Чалавек, які не зрабіў у жыцці нічога карыснага. Развялося нахлебнікаў і пустацветаў.

|| прым. пустацветны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)