пушка​1, ✂, ж.

  1. Гармата, якая мае насцільную траекторыю стральбы і прызначаецца для паражэння далёкіх, адкрытых і хуткарухомых цэлей.

  2. Апарат для лячэння сродкамі радыеактыўнага выпраменьвання (спец.).

    • Кобальтавая п.

|| прым. пушачны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)