пульпа, ✂, ж. (спец.).

  1. Рыхлая злучальная тканка, якая запаўняе поласць зуба.

  2. Сумесь вады і грунту або горнай пароды, якая атрымліваецца пры земляных і горных работах гідраўлічным спосабам.

  3. Зробленая і разрэджаная руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)