пудзіла, ✂, н.

  1. Чучала для адпужвання птушак у агародах, садах.

  2. перан. Пра чалавека, які адпужвае сваім выглядам, а таксама пра чалавека, вычварна, безгустоўна апранутага (разм.).

  3. Тое, чым (той, кім) палохаюць, прадмет боязні боязі, страху.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)