прыжыць, ✂; зак. (разм.).

  1. Прыняцца, укараніцца.

    • Саджанцы добра прыжылі на новым месцы.

  2. Нарадзіць, даць жыццё дзіцяці (ад пазашлюбнай сувязі);

    • П. дзіця з кім-н.

|| незак. прыжываць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)