прывычка, ✂, ж.

  1. Засвоеная на працягу часу схільнасць, манера паводзін, дзеянняў, якая стала звычайнай, пастаяннай.

    • Дрэнная п.
    • Увайшло ў прывычку займацца гімнастыкай.
    • Узяць у прывычку.

  2. Навык, уменне, набытае вопытам.

    • Без прывычкі касіць цяжка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)