прытча, ✂, ж. (кніжн.).

У старажытнай літаратуры; іншасказальнае апавяданне з павучальным вывадам.

  • П. пра блуднага сына.

|| прым. прытчавы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)