прыручыць, ✂; зак.

Прыручыць да выканання волі чалавека, зрабіць ручным, паслухмяным.

  • П. дзікага кабана.
  • П. нелюдзімага юнака (перан.).

|| незак. прыручаць, ✂.

|| наз. прыручэнне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)