Verbum

прыпусціць, ✂; зак.

1. каго (што) да каго. Дапусціць да злучкі, да сысання малака (спец.).

   • П. жарабка.
   • П. цяля да каровы.

2. што і чаго. Выпусціць затрыманае.

   • Карова малака не прыпусціла.

3. Пабегчы хутчэй (разм.).

   • П. наўздагон.

4. Пачаць ісці з большай сілай (разм.).

   • Дождж прыпусціў.

5. Зрабіць шырэйшым, даўжэйшым (спец.).

   • П. сукенку ў падоле.

|| незак. прыпускаць, ✂.

|| наз. прыпуск, ✂.