прыназоўнік, ✂, м.

У граматыцы: нязменная часціна мовы, слова, якое выражае адносіны паміж граматычна залежнымі адно ад другога словамі ў сказе, напр. ад (сцяны), па (полі), перад (домам) і пад.

|| прым. прыназоўнікавы, ✂.

  • Прыназоўнікавае словазлучэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)