прыма, ✂, ж. (спец.).

  1. Першы, асноўны гук гамы.

  2. Першая струна смычковага музычнага інструмента.

  3. Інструмент, голас, які выконвае вядучую партыю ў аркестры, хоры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)