прыгажосць, ✂, ж.

  1. Сукупнасць якасцей, што прыносяць асалоду позірку, слыху; усё прыгожае, чароўнае.

    • Горад выключнай прыгажосці.
    • Вызначацца прыгажосцю.

  2. мн. Прыгожыя, чароўныя мясціны.

    • Прыгажосці прыроды.

  3. толькі Н. Пра што-н. прыемнае, што прыносіць задавальненне (разм.).

    • Надыхаліся лясным паветрам, адпачылі. П.!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)