прыдыханне, ✂, н.

Гук, які суправаджае маўленне пры выдыху, а таксама (спец.) гук мовы, які ўтвараецца трэннем паветра аб ненапружаныя галасавыя звязкі.

|| прым. прыдыхальны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)