прыцішыць, ✂; зак.

  1. Зрабіць менш чутным; прыпыніць работу (матора), прыглушыць.

    • П. радыёпрыёмнік.
    • П. матор.

  2. Запаволіць (рух, хаду і пад.).

    • Аўтамабіль прыцішыў ход.
    • П. хаду.

  3. перан. Паслабіць, суцішыць (якое-н. пачуццё, адчуванне; разм.).

    • П. боль.

  4. Заспакоіць, суняць (разм.).

    • П. дзяцей.

|| незак. прыцішваць, ✂ і прыцішаць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)