прычыніць​1, ✂; зак.

Паслужыць прычынай чаго-н. (непрыемнага).

  • П. боль, крыўду.
  • П. страты.

|| незак. прычыняць, ✂.

|| наз. прычыненне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)