Verbum

прычына, ✂, ж.

1. З’ява, якая выклікае, абумоўлівае ўзнікненне другой з’явы.

   • П. хваробы.
   • П. звальнення з работы.

2. Падстава, зачэпка для якіх-н. дзеянняў.

   • Уважлівая п.
   • Смяяцца без прычыны.
   • Па той простай прычыне, што... (таму, што...).

◊

• Без дай прычыны — беспадстаўна, ні з таго ні з сяго.

• З прычыны чаго, у знач. прыназ. — у выніку чаго-н.

  • Не прыехаў з прычыны хваробы.