прычт, ✂, м.

Царкоўныя служыцелі і пеўчыя ў хрысціянскай царкве (першапачаткова — без святара).

  • З’явіўся з усім прычтам.

|| прым. прычтавы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)