прыбіцца, ✂; зак. (разм.).

  1. Доўга ідучы, блукаючы, дабрацца куды-н.

    • П. да незнаёмага хутара.

  2. Далучыцца, пайсці следам за кім-н.

    • Чужая авечка прыбілася да чарады.

|| незак. прыбівацца, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)