Verbum

просты прыметнік

1. Аднародны па саставу, не састаўны.

   • Простае рэчыва.

2. Не складаны, не цяжкі, лёгка даступны для разумення.

   • Простае рашэнне.

3. Без асаблівых хітрасцей, не мудрагелісты.

   • Простае абсталяванне ў кватэры.

4. Не першасортны, грубы па якасці.

   • Мука простага памолу.

5. Які не вызначаецца сярод іншых, самы звычайны.

   • П. смертны.
   • Простыя людзі жадаюць міру.

6. Звычайны, не заказны (пра пісьмо, бандэроль і пад.).

7. Прастадушны, няхітры, не ганарлівы.

   • Не саромцеся яго, ён чалавек п.

8. Які належыць да непрывілеяваных класаў, не дваранскі (устарэлае).

   • П. народ.

9. Прамы, без выгібаў.

   • Дарога простая, як страла.

10. Пра каня: не спутаны (размоўнае).

Фразеалагізмы:

• Простая мова — у граматыцы: чужая мова, перададзеная без змен, ад імя гаворачага.
• Простым вокам — без дапамогі аптычных прыбораў.

|| памяншальная форма: просценькі.

|| назоўнік: прастата.

• Святая прастата — пра вельмі наіўнага чалавека.