процівага, ✂, ж.

  1. Груз для ўраўнаважвання сіл, якія дзейнічаюць у машынах, збудаваннях (спец.).

  2. перан. Тое, што процідзейнічае, процістаіць чаму-н іншаму.

    • Адна думка служыць процівагай іншай.

◊

  • У процівагу, прыназ. — у адрозненне ад каго-, чаго-н., супраць каго-, чаго-н.

  • Выставіць прапанову ў процівагу апаненту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)