прэс-пап’е, нескл., н.

Прыналежнасць пісьмовай прылады ў выглядзе акруглай асновы з нацягнутай на яе прамакальнай паперай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)