празваніць, ✂; зак.

  1. Прагучаць (пра звон).

    • Празваніў званок.

  2. што і з інф. Апавясціць звонам пра што-н. (разм.).

    • Празванілі антракт.

  3. Правесці які-н. час звонячы.

◊

  • Празваніў паўгадзіны — ніхто не адказвае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)