Verbum

правіла, ​^✂, н.

1. Палажэнне, якое выражае заканамернасць, пастаянныя суадносіны якіх-н. з’яў.

   • Граматычныя правілы.
   • Па ўсіх правілах (так, як трэба; разм.).

2. звычайна мн. Пастанова, палажэнне, якія абавязваюць захоўваць пэўны парадак пры выкананні чаго-н.

   • Правілы вулічнага руху.
   • Правілы ўнутранага распарадку.

3. Склад думак, норма паводзін, прывычка.

   • Чалавек строгіх правіл.
   • Узяць сабе што-н. за п.

◊

• Як правіла — звычайна, найчасцей.