праведнік, ✂, м.

  1. У веруючых: чалавек, які жыве праведным жыццём.

  2. Чалавек, які ў сваіх дзеяннях кіруецца прынцыпамі сумленнасці, справядлівасці (іран.).

◊

  • Спаць сном праведніка (разм. жарт.) — спаць спакойна, ціха, мірна.

|| ж. праведніца, ✂.

|| прым. праведніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)