праўда,
-
Тое, што адпавядае рэчаіснасці, ісціна.
- Гаварыць праўду.
- П. вочы коле (прыказка).
- Што п., то п. (сапраўды, на самой справе;
разм. ).
-
Парадак, заснаваны на справядлівасці, сумленнасці.
- Шукаць праўды.
- Стаяць за праўду.
-
Тое, што і правата (
разм. ).- Ваша п. (вы правы).
-
у знач. вык. іпабочн. сл. Сапраўды, на самой справе.- І п., дождж ідзе.
- Я, п., забыла пра сход.
-
злуч. уступальны. уступальны. Хоць і (разм. ).- Сенакос добры, п. крыху далекавата ад вёскі.
Па праўдзе кажучы,
пабочн. сл. (разм. ) —ужыв. пры падкрэсліванні правільнасці, праўдзівасці сказанага, таго, што сцвярджаецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)