Verbum

праўда, ✂, ж.

1. Тое, што адпавядае рэчаіснасці, ісціна.

   • Гаварыць праўду.
   • П. вочы коле (прыказка).
   • Што п., то п. (сапраўды, на самой справе; разм.).

2. Парадак, заснаваны на справядлівасці, сумленнасці.

   • Шукаць праўды.
   • Стаяць за праўду.

3. Тое, што і правата (разм.).

   • Ваша п. (вы правы).

4. у знач. вык. і пабочн. сл. Сапраўды, на самой справе.

   • І п., дождж ідзе.
   • Я, п., забыла пра сход.

5. злуч. уступальны. уступальны. Хоць і (разм.).

   • Сенакос добры, п. крыху далекавата ад вёскі.

◊

• Па праўдзе кажучы, пабочн. сл. (разм.) — ужыв. пры падкрэсліванні правільнасці, праўдзівасці сказанага, таго, што сцвярджаецца.