пратока, ✂, ж.

  1. Бакавое адгалінаванае рэчышча, а таксама рукаў ракі, які злучае два вадаёмы.

    • Возера злучаецца з ракой пратокай.

  2. Вузкая злучальная поласць, канал (спец.).

    • Жоўцевая п.

|| прым. праточны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)