прасвет, ✂, м.

  1. Светлая паласа або слабы прамень у неасветленай прасторы.

    • П. у воблаках.
    • Жыццё без прасвету (перан. без надзеі на паляпшэнне).

  2. Шырыня аконнага ці дзвярнога праёму (спец.).

  3. На пагонах: каляровая падоўжная палоска.

    • Пагоны з двума прасветамі.

|| прым. прасветны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)