прасвечваць, ✂; незак.

  1. гл. прасвяціць.

  2. Свяціцца праз што-н.

    • Сонца прасвечвае паміж стваламі дрэў.

  3. Віднецца праз што-н.

    • Праз кроны дрэў прасвечвае неба.
    • Праз яго цікаўнасць прасвечваў недавер (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)