Verbum

прастаяць, ✂; зак.

1. Правесці або прабыць які-н. час стоячы.

2. Прабыць у бяздзейнасці, у прастоі.

   • Поезд прастаяў на раз’ездзе гадзіну.

3. Праіснаваць, не разбураючыся.

   • Гэты дом прастаіць яшчэ доўга.

|| незак. прастойваць, ✂.