прасцяк, ✂, м. (разм.).

Прастадушны, недалёкі чалавек.

|| памянш. прасцячок, ✂.

|| ж. прасцячка, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)