прапражыць, ​✂; зак.

  1. Добра спражыць.

    • П. боб.

  2. Правесці які-н. час, пражачы што-н.

    • Увесь вечар прапражыла гарох.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)