прапіска, ✂, ж.

  1. гл. прапісацца, -ць.

  2. Рэгістрацыя месца жыхарства, а таксама адпаведная паметка ў пашпарце.

    • Атрымаць прапіску (таксама перан. асталявацца, замацавацца; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)