прапаведнік, ✂, м.

  1. Той, хто гаворыць пропаведзі.

  2. перан., чаго. Распаўсюджвальнік якога-н. вучэння, поглядаў, ідэй і пад. (кніжн.).

|| ж. прапаведніца, ✂.

|| прым. прапаведніцкі, ✂.

  • П. тон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)