Verbum

прамы прыметнік

1. Роўны выцягнуты ў якім-н. напрамку, без выгібаў.

   • Прамая дарога.
   • Правесці прамую (назоўнік).
   • Прамыя валасы (не кучаравыя).
   • Прамая кішка (апошняя частка кішэчнага канала ў выглядзе кароткай прамой трубкі).
   • Прамая лінія сваяцтва (радаслоўная ад бацькі да сына, ад сына да ўнука, не бакавая).
   • П. наследнік (наследнік па прамой лініі).

2. Які непасрэдна ідзе куды-н., злучае што-н. без прамежкавых пунктаў.

   • Прамыя зносіны.
   • Гаварыць па прамому проваду.

3. Які непасрэдна адносіцца да чаго-н., непасрэдна накіраваны на што-н. або які непасрэдна вынікае з чаго-н., без прамежкавых ступеней.

   • Прамыя выбары.
   • П. падатак.
   • Прамыя ўказанні.
   • У прамым сэнсе слова (літаральна, не пераносна).

4. Яўны, адкрыты.

   • П. выклік.

5. Шчыры, праўдзівы, прынцыповы.

   • П. чалавек.
   • П. адказ.

6. Такі, пры якім павелічэнне (памяншэнне) аднаго выклікае павелічэнне (памяншэнне) другога.

   • Прамая прапарцыянальнасць.

Фразеалагізмы:

• Прамое дапаўненне — у граматыцы: дапаўненне ў вінавальным склоне без прыназоўніка пры пераходным дзеяслове.
• Прамы вугал — вугал у 90°.

|| назоўнік: прамізна і прамата.

• Прамізна тунэля.
• Прамата выступлення.