прамень, ✂, м.

  1. Вузкая паласа святла, што ідзе ад якой-н. крыніцы святла ці прадмета, які свеціцца.

    • П. сонца.
    • П. надзеі (перан.).

  2. Струмень у выглядзе пучка часціц якой-н. энергіі (спец.).

    • Рэнтгенаўскія прамені.
    • Цеплавы п.

|| прым. прамянёвы, ✂.

  • Прамянёвая энергія.
  • Прамянёвая хвароба (хвароба, якая выклікаецца радыеактыўнымі рэчывамі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)