прамарудзіць, ✂; зак.

Марудзячы з чым-н., прабыць у бяздзейнасці, спазніцца з выкананнем якой-н. справы.

  • П. з адпраўкай будаўнічых матэрыялаў.

|| незак. прамаруджваць, ✂.

|| наз. прамаруджанне, ✂.

  • Без усякіх прамаруджанняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)