пракол, ✂, м.

  1. гл. пракалоць.

  2. Скразная адтуліна, зробленая чым-н. калючым.

    • Вушы з праколамі.
    • П. на білеце (кампосцерам).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)