пракіпець, ✂; зак.

  1. Прабыць у стане кіпення які-н. час.

    • Вада пракіпела дваццаць мінут.

  2. Добра пакіпець, даходзячы да гатоўнасці.

    • Суп пракіпеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)