праенчыць, ✂; зак.

  1. Абазвацца енкам.

    • Хворы праенчыў.

  2. Сказаць з енкам.

    • Піць! — праенчыў ранены.

  3. Правесці які-н. час у енках.

    • Увесь вечар праенчыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)