прагучаць, ✂; зак.

  1. Раздацца (пра які-н. гук).

    • Прагучаў стрэл.

  2. Праявіцца, выявіцца (у гуку, голасе і пад.).

    • У яго голасе прагучала іронія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)