прагарэць, ✂; зак.

  1. Зрабіцца дзіравым ад агню.

    • Сцяна прагарэла.

  2. Згарэць зусім.

    • Дровы ў печы прагарэлі.

  3. Гарэць які-н. час.

    • Ліхтар прагарэў усю ноч.

  4. перан, Пацярпець няўдачу ў справе, пераважна грашовай (разм.).

    • Справа мая прагарэла.

|| незак. прагараць, ✂ і прагарваць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)