прадзьмуць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Тое, што і прадзьмухаць.

  2. безасабовая форма, каго-што. Праняць ветрам, выклікаўшы ахаладжэнне.

    • Яго прадзьмула (прастудзіўся).

|| незакончанае трыванне: прадзімаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)