прадзьмуць дзеяслоў | закончанае трыванне
-
Тое, што і прадзьмухаць.
-
безасабовая форма, каго-што. Праняць ветрам, выклікаўшы ахаладжэнне.
- Яго прадзьмула (прастудзіўся).
|| незакончанае трыванне: прадзімаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)