праціўнік назоўнік | мужчынскі род

  1. Той, хто процідзейнічае каму-, чаму-н., варожа адносіцца да каго-, чаго-н.

    • П. прымірэння.
  2. Вораг, нядобразычлівец.

    • Гэты чалавек — мой даўні п.
  3. зборны назоўнік: Варожыя ўзброеныя сілы, вораг.

    • Адкрыць агонь па праціўніку.
  4. Сапернік у спаборніцтве, барацьбе.

    • Баксёр лёгка справіўся з праціўнікам.

|| жаночы род: праціўніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)