праціўнік назоўнік | мужчынскі род
-
Той, хто процідзейнічае каму-, чаму-н., варожа адносіцца да каго-, чаго-н.
- П. прымірэння.
-
Вораг, нядобразычлівец.
- Гэты чалавек — мой даўні п.
-
зборны назоўнік: Варожыя ўзброеныя сілы, вораг.
- Адкрыць агонь па праціўніку.
-
Сапернік у спаборніцтве, барацьбе.
- Баксёр лёгка справіўся з праціўнікам.
|| жаночы род: праціўніца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)