Verbum

праціўнік, ✂, м.

1. Той, хто процідзейнічае каму-, чаму-н., варожа адносіцца да каго-, чаго-н.

   • П. прымірэння.

2. Вораг, нядобразычлівец.

   • Гэты чалавек — мой даўні п.

3. зб. Варожыя ўзброеныя сілы, вораг.

   • Адкрыць агонь па праціўніку.

4. Сапернік у спаборніцтве, барацьбе.

   • Баксёр лёгка справіўся з праціўнікам.

|| ж. праціўніца, ✂.