прабіць, ; зак.

  1. гл. біць.

  2. Ударамі або іншым спосабам зрабіць адтуліну, праход у чым-н.

    • П. адтуліну ў сцяне.
    • П. сабе дарогу (перан. дасягнуць поспеху).
  3. З цяжкасцю дабіцца ажыццяўлення чаго-н.

    • П. праект будаўніцтва Дома культуры.

|| незак. прабіваць, .

|| наз. прабіванне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)