повад, ✂, м.

Прывязаная да аброці вяроўка або рэмень, на якіх водзяць каня, радзей — цяля, карову.

  • На повадзе ў каго-н. быць (перан. дзейнічаць не самастойна, па ўказцы каго-н.; неадабр.).

|| прым. павадовы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)