Verbum

полюс, ✂, м.

1. Адзін з двух пунктаў перасячэння ўяўнай восі вярчэння Зямлі з зямной паверхняй, а таксама мясцовасць вакол гэтых пунктаў.

   • Паўночны п.
   • Паўднёвы п.

2. Адзін з двух супрацьлеглых канцоў электрычнага ланцуга або магніта (спец.).

   • Дадатны, адмоўны п.

3. перан. Што-н. зусім супрацьлеглае чаму-н. іншаму (кніжн.).

   • Гэтыя характары — два полюсы.

○

• Полюсы свету (спец.) — пункты перасячэння нябеснай сферы т.зв. воссю свету, вакол якой адбываецца сутачнае вярчэнне гэтай сферы.

  • Паўночны і Паўднёвы полюсы свету.

• Полюсы холаду (спец.) — вобласці найбольш нізкіх зімовых тэмператур на зямной паверхні.

• Магнітныя полюсы Зямлі (спец.) — пункты на зямной паверхні, у якіх магнітная стрэлка з гарызантальнай воссю вярчэння прымае вертыкальнае становішча.

|| прым. полюсны, ✂.

• П. ток.