плеўка, ✂, ж.

  1. Тонкая абалонка, якая ўтвараецца на паверхні нерухомай вадкасці.

    • Сажалка пакрылася плеўкай.

  2. Перапонка.

    • Пальцы задніх ног у баброў злучаны плеўкай.

  3. Тонкі пласт чаго-н.

    • П. туману.

|| прым. плеўкавы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)