плебей, ✂, м.

  1. У старажытным Рыме: свабодны, але юрыдычна нераўнапраўны чалавек ніжэйшага саслоўя.

  2. Чалавек, які выйшаў з народа, не дваранскага паходжання (па яго адносінах да арыстакратычнага асяроддзя).

|| прым. плебейскі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)