пляскаць​2, ✂; незак.

  1. Удараць чым-н. плоскім.

  2. Тое, што і пляскаць.

    • Дзеці плешчуць у ладкі.

◊

  • Пляскаць языком (разм. неадабр.) — гаварыць многа і абы-што.

|| звар. пляскацца, ✂ і распляскацца, ✂.

|| зак. папляскаць, ✂.

|| зак. напляскаць, ✂.

|| наз. плясканне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)