Verbum

плячо, ✂, м.

1. Частка тулава ад шыі да рукі.

   • Палажыць руку на чыё-н. плячо.
   • Вынесці на сваіх плячах што-н. (перан. справіцца з чым-н. цяжкім, цяжкім для аднаго, без падтрымкі).
   • П. ў п. (побач, у цесным адзінстве).
   • З плеч далоў што-н. (адпаў клопат, скончыліся турботы пра што-н.; разм.).
   • Мець галаву на плячах (умець разбірацца ў чым-н., быць разумным).
   • Як гара з плячэй звалілася (хто-н. адчуў палёгку, пазбавіўшыся ад якіх-н. клопатаў, перажыванняў; разм.).
   • За плячамі ў каго-н. што-н. (таксама перан. пра што-н., што было, мелася ў каго-н. у мінулым).
   • Уварвацца куды-н. на плячах адступаючага праціўніка (непасрэдна за адступаючым праціўнікам).
   • З чужога пляча (пра адзенне: якое не падыходзіць па размеру або якое раней насіў хто-н.).

2. У анатоміі: верхняя частка рукі да локцевага сустава.

3. мн. Тыльны бок тулава ад шыі да пояса, спіна.

   • Узваліць ношу на плечы.
   • Павярнуцца плячамі да каго-, чаго-н. (таксама перан. адвярнуцца ад каго-, чаго-н.).

4. Частка рычага ад пункта апоры да пункта прыкладання сілы (спец.).

|| памянш. плячук, ✂.

|| прым. плечавы, ✂.

• Плечавая косць.